Rondo
– to gatunek literacki, który narodził się w średniowiecznej
poezji francuskiej. Posiada od ośmiu do piętnastu wersów, dwa typy
rymów i refren, powtarzający pierwsze słowa utworu, dwukrotnie lub
trzykrotnie na końcu każdej zwrotki, które nie rymują się z resztą
wersów. Najczęściej stosowany był układ stroficzny trzynastowersowy lub piętnastowersowy, a każdy z wersów liczył
osiem lub dziesięć sylab.
Mam
w swoim repertuarze humorystyczne rondo „Harcerka”, pisane
jeszcze w okresie studenckim. Tekst ten opublikowałem w pierwszej
książce poetyckiej „Wianek z myśli”. Przypominam go dziś na
blogu, w ramach marcowego cyklu wierszy, pisanych o kobietach i dla
kobiet.
Harcerka.
Rondo
Tak
chciałbym swoje, samotne serce
Podrzucić
do plecaka harcerce,
A
gdy zabierze z sobą na zbiórkę,
Chcę
jej rodziców prosić o córkę
Wyznać,
że tylko ona. Nikt więcej!
Po
nocach nie śpię i drżą mi ręce
Już
mam garnitur – kwiat w butonierce,
Wyprasowałem
białą koszulkę
Tak
chciałbym
Czuwaj
druhu! - pocieszam się w męce,
A
wtem ona w zielonej sukience
Mija
z zastępem mej willi furtkę.
Biegnę,
zrywam z niej plecak i kurtkę
Zastępowy
zastąpił me miejsce
Tak
chciałbym
(Wianek
z myśli)