W
piątek odbył się benefis 30-lecia pracy twórczej mojego
przyjaciela Michała Budzisza. Miałem przyjemność prowadzić z nim
rozmowę o radomskiej kulturze, przypomnieć napisany niegdyś dla
niego wiersz „Trzy po trzy”, obecny na tym blogu, a przede
wszystkim napisać wstęp do okolicznościowego katalogu, który zamieszczam poniżej:
Budzisz
kulturę
Gdybym
miał go określić trzema słowami, napisałbym: Michał Wojciech
Budzisz. W dwóch słowach, powiedziałbym mu: „Budzisz kulturę”.
W jednym, nazwałbym go” Budzikiem”. Tak zresztą bywa nazywany w
artystycznej branży.
Kilka
słów biografii. Michał Budzisz urodził się w 1962 roku, w
Radomiu. Szpital św. Kazimierza, w którym przyszedł na świat,
opisała sama Hanna Krall w książce „Zdążyć przed Panem
Bogiem”.
Zainteresowanie
plastyką przekazał mu już w Szkole Podstawowej nr 13 i podczas
zajęć w Młodzieżowym Domu Kultury nauczyciel, artysta plastyk
Jerzy Jarzyński. Przez wiele lat uczęszczał do Państwowego
Ogniska Plastycznego. Jest absolwentem policealnej szkoły zawodowej
w zakresie projektowania i dekoracji wnętrz. W latach 1985 – 1995
był członkiem kabaretu „Fajf”.
Zawodowo
związany ze Spółdzielnią Projektowania i Usług Inwestycyjnych
„Inwestprojekt”, a od 1993 roku, najstarszy stażem, pracownik
Radomskiego Klubu Środowisk Twórczych i Galerii – „Łaźnia”.
Projektuje i wykonuje scenografię różnych imprez miejskich,
zajmuje się również ilustracją książkową, plakatem i grafiką
reklamową. Uczestnik wielu ogólnopolskich plenerów malarskich i
wystaw. Prywatnie mąż Katarzyny oraz ojciec Agnieszki i Macieja.
Dla
mnie Michał Budzisz to legenda radomskiej kultury. Przede wszystkim
świetny Kolega, wspaniały Artysta, który potrafi w kilka minut
wyczarować „coś” z „niczego”. Człowiek, który szanuje
innych ludzi bez względu na to, czy są gwiazdami wielkiego formatu,
czy występującymi pierwszy raz na scenie amatorami.
zwany
przez Michała Budzisza „Kolorowym”