Ad Memoriam

       Po raz pierwszy bliżej zainteresowałem się życiem i twórczością Leszka Kołakowskiego przy okazji jubileuszu 95-lecia II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Radomiu, w którego obchodach w 2006 roku uczestniczyłem jako absolwent tej szkoły. Wtedy dowiedziałem się, że wśród grona najwybitniejszych byłych uczniów tej placówki znajduje się profesor Leszek Kołakowski. Niestety, pomimo zaproszenia wystosowanego przez dyrekcję i grono pedagogiczne II LO nie udało się wówczas przybyć profesorowi do Radomia. Przysłał za to bardzo miły, przyjacielski i wzruszający list, będący wspomnieniem lat szkolnych.

       Profesor Kołakowski przyjechał do Radomia rok później, z okazji 80-lecia swoich urodzin. Rozpoczynałem wówczas studia doktoranckie w Instytucie Filologii Polskiej na Uniwersytecie Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie i obowiązki nie pozwoliły mi uczestniczyć w tej uroczystości. Nie przypuszczałem jeszcze wtedy, że moją pracę doktorską zdecyduję się poświęcić literackiej twórczości Leszka Kołakowskiego. Miałem zupełnie inne plany naukowe i muszę przyznać, że nie wiedziałem nic o tej pozafilozoficznej dziedzinie prac wybitnego radomianina.
      Na trop bajek autorstwa Leszka Kołakowskiego skierowała mnie dopiero moja żona, która oglądając wystawę prac dyplomowych absolwentów Zespołu Szkół Plastycznych im. Józefa Brandta w Radomiu, gdzie notabene kiedyś pracowałem jako polonista, trafiła na ilustracje do „13 bajek z Królestwa Lailonii”. Było to kilka miesięcy po I Radomskim Festiwalu Filozofii – „Okna” organizowanym przez Resursę Obywatelską ze specjalnym udziałem córki profesora – Agnieszki Kołakowskiej, podczas którego prowadziłem dla młodzieży warsztaty literackie.

    W tym okresie pracowałem jako nauczyciel bibliotekarz Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 4 im. Polskich Olimpijczyków w Radomiu. Placówka uczestniczyła w projekcie poświęconym profesorowi Leszkowi Kołakowskiemu, dlatego bez trudu znalazłem w zasobach bibliotecznych takie jego książki jak: „Mini wykłady o maxi sprawach”, „O co nas pytają wielcy filozofowie” i owe „13 bajek z Królestwa Lailonii”. Zacząłem bliżej zajmować się życiem i twórczością Leszka Kołakowskiego, zwłaszcza tą mniej znaną, literacką. Z dużym zainteresowaniem sięgnąłem po „Klucz niebieski”, „Rozmowy z diabłem”, „Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca?”, czy „Debatę filozoficzną Królika z Dudkiem o Sprawiedliwości”. Efektem lektury wspomnianych dzieł filozofa była decyzja o podjęciu w pracy doktorskiej rozważań nad twórczością literacką Leszka Kołakowskiego.

        Dnia 17 lipca 2009 roku około południa zadzwonił do mnie kolega z wiadomością, że zmarł profesor Leszek Kołakowski. Początkowo nie mogłem uwierzyć. Szybko włączyłem telewizor i kiedy informacja ta potwierdziła się, dotarło do mnie, że straciłem szansę na choćby korespondencyjny kontakt z profesorem, na który gdzieś w duchu liczyłem. W przygotowania II Radomskiego Festiwalu Filozofii – „Okna” im. Leszka Kołakowskiego włączyłem się już znacznie aktywniej, a przede wszystkim bardziej świadomie. Drugiego dnia wygłosiłem w Resursie Obywatelskiej wykład na temat świata wartości w bajkach Leszka Kołakowskiego. Udało mi się też porozmawiać z obecną na festiwalu córką profesora – Agnieszką Kołakowską, która podpisała mi książki swojego ojca. Od tego czasu badam życie i twórczość tego wybitnego myśliciela, co zaowocowało wieloma naukowymi artykułami.

    W pierwszą rocznicę śmierci filozofa, w 2010 roku, napisałem krótki wiersz dedykowany pamięci Leszka Kołakowskiego, pt.: „Notatki z filozofii”, złożony z tytułów jego książek i artykułów. Tekst ten znalazł się w „Miesięczniku Prowincjonalnym”, a następnie w mojej drugiej książce poetyckiej „CV” i prezentowany był podczas imprezy „Filozoficzny stand – up”, w ramach III Radomskiego Festiwalu Filozofii – „Okna” 2011 oraz w 2012 roku podczas otwarcia wystawy Honorowi Obywatele Miasta Radomia – Profesor Leszek Kołakowski, w moim obecnym miejscu pracy, czyli Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 6 im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. W 2013 roku uczniowie tej szkoły, zrzeszeni pod szyldem „Szary Project”, skomponowali muzykę do tego utworu. Premiera piosenki odbyła się podczas jednego z wieczorów literackich w radomskiej „Łaźni”.

     Wspominam postać Leszka Kołakowskiego na trzy dni przed czwartą rocznicą jego śmierci. Swój wpis kończę cytatem, zamykającym przywoływane „Notatki z filozofii”:
 

(...)

na grobie 

kwitnie kwiat

nasturcji

Kapłan i Błazen

został wśród 

znajomych

otóż i cała

metafizyka

kompletna krótka

innej nie będzie...