Swój pierwszy wiersz napisałem w 1993 roku. Siermiężny, patriotyczny. Trzydzieści lat temu. Miałem wtedy dziesieć lat. Potem do 1995 roku powstało jeszcze kilka. A potem zafascynowany „Akademią pana Kleksa” Jana Brzechwy zacząłem pisać bajki.
 |
| zdjęcie własne |
W 1996 roku po raz pierwszy gościłem na antenie „Radia AVE” (dzisiejsze „Radio Plus”). Zabrała nas tam nasza katechetka z PSP nr 26 – pani Renata Strzelec. Potem zachorowałem na kamicę nerek i co jakiś czas lądowałem w radomskich i lubelskich szpitalach. Po cudownym uzdrowieniu zacząłem pisać teksty religijne, z którymi gościłem w „Radiu AVE” w programie pani Beaty Figarskiej (dziś Falińskiej) „Kącik talentów”. Czytałem tam swoje: wiersze, bajki i utwory religijne właśnie. Między innymi z robiącym dziś zawrotną karierę medialną Łukaszem Jakóbiakiem. Z tego okresu zachowało się właśnie to zdjęcie, które zamieszczam poniżej.
 |
| Na zdjęciu z Łukaszem Jakóbiakiem. Archiwum domowe |
Był rok 1997. To od niego dotąd liczyłem okres swojej działalności literackiej, dlatego w 2012 świętowałem w Radomskim Klubie Środowisk Twórczych i Galerii - „Łaźnia” swój jubileusz 15 – lecia. Ale kiedy w 2018 roku świętowaliśmy dziesięciolecie moich warsztatów literackich w „Arce”, zdałem sobie sprawę, że mój prawdziwy udokumentowany debiut to rok 1998 i publikacja wiersza „Bez odpowiedzi” w antologii „Poezja Młodych Województwa Radomskiego”.
Dziś, na tym moim literackim blogu, chciałbym słowo wspomnieć o tej książce, od której wydania mija w tym roku 25 lat. Jak się w niej znalazłem? Otóż w 1998 roku moja mama usłyszała w radiu o naborze na warsztaty literackie u pani Jadwigii Góźdź w Związku Literatów Polskich Oddział w Radomiu. Zajęcia odbywały się w dzisiejszym budynku „Łaźni”, przy ul. Traugutta. Na skutek tych zajęć mój wiersz trafił do pierwszej, poważnej antologii. Kończyłem wówczas szkołę podstawową. Miałem piętnaście lat.
Dziś, gdy sięgnąłem do tego wydawnictwa, odkryłem wiele znanych mi nazwisk z kulturalnego środowiska Radomia, m.in. Katarzyna Lipiec, Norbert Majewski, Monika Mazur, Marta Wiktoria Michalska (dziś Trojanowska), a nawet ku mojemu zdziwieniu Andrzej Jakub Leśniewski, mój kolega z Liceum „Konopnickiej”, poeta, slamer, który opuścił nas przedwcześnie w zeszłym roku, w wieku zaledwie 36 lat...
A potem były kolejne antologie, publikacje w czasopismach i wreszcie w 2007 roku mój pierwszy tomik „Wianek z myśli”. A od 2008 roku, czyli dziesięć lat od mojego debiutu, sam zacząłem prowadzić warsztaty literackie w radomskiej „Arce”. Dziesięć lat później, w 2018 roku na ich gruncie powstała Grupa Literacka „Tygiel” przy Centrum „Arka”, a ja objąłem opiekę artystyczną nad Grupą Poetycką „Erato”, działającą w Kozienickim Domu Kultury im. Bogusława Klimczuka.
Rok 2023 jest więc ze wszech miar wyjątkowy. Ja świętował będę swoje czterdzieste urodziny, dwudziestopięciolecie pracy artystycznej, piętnastolecie warsztatów literackich w „Arce”, a Grupa „Erato” swoje dwudziestopięciolecie. Z tej okazji powstaje w Kozienicach antologia „Era to nowa”, w radomskiej „Arce” antologia „Kwadrans” i mój wybór poezji z lat 1993-2023, roboczo zatytułowany „XL”. Promocje książek przewidziane są wiosną tego roku.
Może już wkrótce, w lutym, przygotuję audycję, w ramach mojej „Szarej strefy poezji” na antenie „Radia Plus Radom”, poświęconą książce „Poezja Młodych Województwa Radomskiego” w 25 lat od jej wydania.
I na koniec jeszcze jedna refleksja. Mój wiersz z antologii: „PMWR” kończy się strofą:
„Pozostań ze mną jeszcze,
Tych pytań setki znam,
Spadają jak ulewne deszcze,
Zostaję z nimi w życiu sam”.
(Adrian Szary)
Dziękuję Wszystkim, którzy zostali ze mną te 25 lat. Wciąż w moich tekstach wiele pytań. Na wiele znalazłem już odpowiedzi. Na wiele nie znajdę pewnie nigdy. A droga poety jest zawsze samotna, trudna i wyboista - jak mówił nam prof. Krzysztof Ćwikliński na warsztatach literackich we Włocławku. Dziś wiem, że miał rację.