Niedawno otrzymaliśmy z żoną wspaniałą książkę dr Anny Kołodziejskiej, zatytułowaną „Rok ucieczki z teatru”. Publikacja, złożona jest z recenzji teatralnych. Pięknie wydana, z kolorowymi zdjęciami ze sztuk teatralnych. Podczytujemy ją na przemian z żoną.
Jest wśród recenzji tekst o naszej, radomskiej inscenizacji „Świętoszka”. I właśnie recenzja Ani skłoniła mnie do obejrzenia tego spektaklu. Bardzo mi się podobał. Świetna scenografia, muzyka i gra aktorska. Jak dla mnie rewelacyjna rola Marka Brauna, jako Orgona, Łukasza Mazurka, jako Świętoszka, no i urocza Marianna (w tej roli moja ulubiona aktorka Milena Jóźwiak), z którą już niedługo porozmawiam o aktorstwie przed kamerami internetowej telewizji „ObiektywnieTV”.
 |
| W "Restauracji Teatralna", w Radomiu. Zdjęcie własne. |
Być może już wkrótce książkę Ani Kołodziejskiej uda się promować w Radomiu, w naszym radomskim teatrze. Serdecznie ją polecam. Poza „Świętoszkiem” znajdziecie tam m.in. recenzje z „Komedianta”, „Alicji w Krainie Czarów”, „Śniegu”, relacje z festiwalu Awinion, wspomnienie o Adamie Falkiewiczu, a nawet wzmiankę o moim jubileuszu 25 – lecia pracy twórczej w „Resursie Obywatelskiej”.
Ten ostatni tekst, oczywiście za zgodą Autorki, zamieszczam na tym moim literackim blogu. Bardzo mnie wzruszył. Dziękuję.
Aha, parę słów o książce Ani Kołodziejskiej „Rok ucieczki z teatru” powiem już jutro 15 kwietnia na antenie „Radia Plus Radom” (90.7 FM) w mojej audycji „Szara strefa poezji”. Parafrazując jej tytuł, to doskonała książka na rok ucieczki do teatru.
 |
| Na zdjęciu z Anną Kołodziejską w "Resursie". Fot. Adam Dziedzic. |
ALE O TYM SZA
Promocja tomiku „XL Wiersze wyprasowane” Adriana Szarego
- Nie wchodzić, nie wchodzić, trwa próba... – szepcze on.
- Może ciasteczko? To dla Ciebie tiramisu – mówi ona.
Wczoraj wieczorem z lotniska w Radomiu odleciał pierwszy samolot do Paryża, a oni zostali. Co ich powstrzymało? Przyjaźń czy kochanie? Rano on pożegnał swoją klasę wychowawczą w liceum imienia Kochanowskiego. A ona pożegnała swoich maturzystów w Plastyku. Dwoje polonistów, którzy muszą puścić tych, o których troszczyli się przez ostatnie cztery lata. Młodzi polecą w świat, a oni pofruną do siebie. Jednak dziś nie ma czasu na nostalgię, dziś po szkole lecą do Resursy, gdzie On ma spotkanie autorskie.
Zatem siadam z boku, przy stoliku, bo przyjechałam wcześniej do Radomia, i patrzę, jak on krąży niespokojny, a ona wyjmuje ciastka dla gości. Magdalenka rozkładająca ciasteczka słodka pokusa poety.
Kiedyś ona przyniosła mu bukiet żółtych tulipanów, a on napisał dla niej tulipanowy cykl wierszy. A w nim tulipany w kolorach pożądania, zazdrości, namiętności, grzechu, bólu, codzienności i uśmiechu (A. Szary, "CV" , Radom 2011). Adrian Szary wydał już dziesięć tomików. Natomiast dziś zaprezentuje publiczności wybór swoich poezji z ostatnich 25 lat (A. Szary , "XL Wiersze wyprasowane", Radom 2023). Wśród nich nie brakuje erotyków ofiarowanych żonie – muzie. Jej jest dedykowana książka z ubiegłego roku zatytułowana „Do Muzy(ki)”. Tomik naznaczony smutkiem płynącym z izolacji, pandemii i śmierci ukochanej babci.
Wiersze Adriana są bardzo współczesne, odbija się w nich życie człowieka XXI wieku. Będzie w nich i covid i komunikatory społeczne, meile, selfi, fecebook, codzienne zakupy w znanych sklepach i to co widać za oknem. W ten, najbardziej jak tylko można, współczesny świat dostają się elementy kultury klasycznej, duchy wielkich artystów, bratnie dusze po piórze. Nie brakuje ich, bo Radom w samym środku Polski, na pozór skromny, pozwala przycupnąć poetom. A największy z nich, Jan Kochanowski mieszkał tylko 40 kilometrów stąd i cały czas czuwa, nad niezliczonymi tutejszymi literatami.
W najnowszych wierszach Adriana Szarego przegląda się też śmierć. Kilka dni temu Adrian obchodził swoje czterdzieste urodziny. Czy to ten moment w życiu, kiedy dostrzega się, że nie jest się wiecznym? Że ta blada jedyna pewność czai się bliżej, niż do tej pory się sądziło. W ostatnim czasie odeszło kilku jego przyjaciół. Między innymi kolega, z którym uczył się w liceum im. Konopnickiej, slamer, Andrzej Jakub Leśniewski. Jako uczniowie publikowali swoje pierwsze utwory w antologii młodych twórców radomskich ("Poezja Młodych", Radom 1998). Było to równo 25 lat temu. Adrian dziś pisze, że śmierć jest dłuższa niż życie, bo ma więcej liter ("Śmierć vs życie", 2022). Jako językoznawca, wykorzystuje spostrzeżenia dotyczące języka, żeby wyrazić emocje, tak trudne nieraz do wypowiedzenia. Uczy też tego innych. Uzyskał tytuł doktora i wykłada na Uniwersytecie Technologiczno-Humanistycznym. W poniedziałki prowadzi w Radiu Plus Radom audycję „Szara strefa poezji”, gdzie nawet ode mnie udało mu się pozyskać tekścik. Wszędzie zaraża pasją pisania. Prowadzi kursy poetyckie w Radomiu i w Kozienicach i… Cała sala w piątek w Resursie wypełniona jest uczniami Adriana z warsztatów, ze szkoły, z uczelni, uczniami piszącymi wiersze.
Lecz, co to? Czy Radom leży nad morzem? Ma już lotnisko, może mieć i morze.
- Proszę Państwa, a teraz zagra grupa szantowa Kliper -!
Na scenie pojawia się Rafał Błędowski ze swoimi muzykami. Nie bez przyczyny, bo Adrian pisze dla nich teksty szant. Jak ta o chłopcu, co wychował się w Szydłowcu, lecz wyjechał z Szydłowca, żeby pływać na żaglowcach ( A. Szary, "Sylwa", 2013).
Ale Adrian nie wyjechał z Radomia. Tu jest jego miejsce na świecie. Tu jest jego miłość. Tu są jego uczniowie, a każdy z nich jest jak osobny wiersz.
28 kwietnia 2023
Radom Resursa Obywatelska
spotkanie autorskie
„XL Wiersze wyprasowane”.
Tekst pochodzi z książki Anny Kołodziejskiej "Rok ucieczki z teatru".